ბავშვობაში, აი ჯერ კიდევ 90-იანი წლების, დღეს რთულად წარმოსადგენ თბილისში, როცა დედა პურის რიგში იდგა ხოლმე, მამა ნავთზე დარბოდა, ქუჩაში კი ხალხით გადაჭედილი ტროლეიბუსები დადიოდა, შუქის მოსვლას ყოველთვის განსაკუთრებულად ველოდებოდი. ველოდებოდი, რადგან სწორედ ასე ირთვებოდა ჩემი ერთ-ერთი საუკეთესო მეგობარი ფერადი ეკრანით (თუმცა არც მახსოვს საერთოდ ფერადი იყო თუ არა) და თუ გამიმართლებდა, რამე ‘უცხოურ’ ფილმსაც გამოვკრავდი ხოლმე ხელს. ჩემთვის ეს მედიტაციას ჰგავდა, ლამაზ და ფერად ქუჩებში მოხეტიალე ბედნიერი და მომღიმარი ადამიანების ეკრანზე ხილვა ფრთებს ასხამდა ჩემს წარმოსახვაში მითად ქცეულ ამერიკულ ოცნებას და ფანტაზიასაც საზღვრები უქრებოდა.
საბოლოო ჯამში, ჩემს პატარა ოთახში არსებულმა ამ ჯადოსნურმა ყუთმა არა ერთი რევოლუცია მოახდინა ჩემში, თუმცა ახლა მოგიყვებით იმაზე, თუ როგორ გავხდი სრულიად შეპყრობილი კომიქსებით. კარგად მახსოვს ფილმის კადრები, სადაც ამერიკელი გოგო და ბიჭი მაღაზიაში უზარმაზარ დახლთან დგანან, საუბრობენ და თან კომიქსებს არჩევენ. მახსოვს როგორ გადადის კადრები ერთიდან მეორეზე, სხვადასხვა გამოსახულებებზე, გმირებზე, დიდებზე, პატარებზე, ფერადებზე, ლამაზებზე, მახინჯებზე, ბოროტებზე, კეთილებზე - მოკლედ, თავბრუ მეხვევა. მაშინ ჩემი ‘google’-ი ჩემზე 10 წლით უფროსი, იმ დროისთვის საკმაოდ ბევრის მცოდნე ჩემი საუკეთესო მეგობრის ძმა იყო და მეც რა თქმა უნდა არ დავაყოვნე - ‘დავსერჩე’. პასუხად კი მივიღე ‘ჰეჰ, კომიქსებია ბავშვო ეგ..’ სწორედ ასე დაიწყო ჩემი და კომიქსების სიყვარულის ისტორია.
ბევრი წლების შემდეგ ჩემს ამერიკაში მცხოვრებ მეგობარს დავაბარე კომიქსები წამომიღე თქო და დღეს უკვე თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ კომიქსების კოლექციონერი ვარ. ყოველთვის გული მწყდებოდა, რომ საქართველოში კომიქსების კულტურა არ გვქონდა და როგორც წესი, რასაც ეძებ იმას რომ პოულობ ადამიანი, ერთ დღესაც შესაბამისი ინფორმაცია მოვიდა ჩემამდე. ინფორმაცია, რომ შეიქმნა ქართული კომიქსი, სახელად ‘ოქროსლომი’, იდეის ავტორები კი მშვენიერი ქართველი გოგო, თამარ მამუკელაშვილი და ამერიკელი გრანტ რობერტ ფრიმენი არიან.
„მეც შენსავით ყოველთვის მაწუხებდა ეგ კითხვა. რატომ არაა კომიქსები საქართველოში? ამერიკიდან საცხოვრებლად საქართველოში დაბრუნების შემდეგ ხშირად მიფიქრია, რის გაკეთებას შევძლებდი აქ? ვხვდებოდი, რომ ამ პატარა ქვეყანაში უამრავი შესაძლებლობაა ხალხი რამე ორიგინალურით გააოცო და ჩვენმა კულტურამ ამის დიდი საფუძველი მოგვცა - ისტორია, რომელიც გამდიდრებულა მითოლოგიური და პოლიტიკური ასპექტებით. ეს ხომ ბევრი სხვა ქვეყნის ოცნებაა? სწორედ ასე გადავწყვიტეთ მე და ჩემმა ამერიკელმა კოლეგამ ისეთი კომიქსის შექმნა, რომელიც თანამედროვე ქართულ სივრცეზეც იქნებოდა მორგებული, მაგრამ ამავდროულად მრავალფეროვანი და მიმზიდველი იქნებოდა უცხოელებისთვისაც.“ - თამარა.
Comments