ურბანული ცხოვრების სტილი ალბათ არც თუ ისე შორეულ წარსულში დაიწყო და იმ საბჭოთა კულტურიდან წამოვიდა, როცა ჩვენს ისედაც კომუნიზმში ჩაკეტილ სახელმწიფოს, სულ მთლად ჩაკეტილი ქონდა საზღვრები (როგორც პირდაპირი, ისე გადატანილი მნიშვნელობით).
თუმცა, ეგ პერიოდი მე არ მახსოვს, მაგრამ კარგად მახსოვს ბნელი ოთხმოცდაათიანები, ქუჩური გარჩევები და კიდევ უფრო კარგად მახსოვს ის ერთი-ორი „საყურიანი ბიჭი“, ქუჩაში რომ შემომხვდებოდნენ ხოლმე. აი ისინი, იმ დროისთვის ცოტა შეუფერებელ და რეალობიდან ამოვარდნილ ტიპებად რომ ითვლებოდნენ და ყველა გამვლელი მათზე „ეგ საყურიანია“-ს იძახდა. ახლა ეს არავის უკვირს, თუმცა მაშინ ეს დიდი ამბავი იყო.
Photo by: Paolo Raeli
მორიგი საღამო ციკლიდან „ახალი წლის შემდეგი დღეები“ მეგობრების გარემოცვაში და სრულიად უცნობი ადამიანი საერთო წრიდან. იმ დღეს ყველა ცოტა დაღლილები ვიყავით ბევრი გართობისგან, მაგრამ ფაქტია, რომ დასვენებისთვის ერთი დღის ‘დაკარგვაც’ კი გვენანებოდა, სანამ ურბანულ რუტინას დავუბრუნდებოდით. მისალმება, გაცნობა და მის საყურეზე გადატანილი ჩემი მზერა. სწორედ ამ დეტალმა და ერთმა განსხვავებულმა აქსესუარმა მიიქცია ჩემი ყურადღება. რა თქმა უნდა, პირველად არ მინახავს ბიჭი საყურით, ამაში უჩვეულოც კი არაფერია, თუმცა შეჩერებული კადრი ნამდვილად შედგა.
იმ საღამოს სწორედ ამ შემჩნეულმა დეტალმა, შექმნა ამბავი - ამბავი მოსაყოლი და დასამახსოვრებელი. ამბავი, სადაც მე ჩემს ‘საყურიან ბიჭს’ აღმოვაჩენ და სთორი, რომელიც ერთად შეგვაქმნევინებს ურბანერს.
ხშირად მეფიქრება, ნეტავ რა იქნებოდა ამ თითქოს უმნიშვნელო აქსესუარის გარეშე? პასუხი არ მაქვს...
სამყარო უამრავ შესაძლო ვარიაციას გვთავაზობს, მთავარია დეტალებს დავაკვირდეთ, ეს ყველაფერი კი მიზიდულობის წრეს თავისით, ასე უბრალოდ და მარტივად შეკრავს.
コメント