ვისაც ეშინია მწერების და ფრინველების ის აუცილებლად გამიგებს. რამდენიმე წლის წინ, ზაფხულის ცხელ საღამოს მეგობრებთან შესახვედრად გამოვედი, რომლებიც ერთ-ერთ ბაღში შეკრებილიყვნენ. ასეთი ურბანული საღამოები ძალიან უხდება ხოლმე თბილისს და ჩემი განწყობაც შესაბამისად არაჩვეულებრივი იყო. ქუჩიდან ბაღში შესასვლელ ბილიკზე გადავუხვიე და უცებ მესმის რაღაც არანორმალური ბზუილის ხმა. წამიერად ყველა ის მწერი და ფრინველი წარმოვიდგინე, რომლებსაც შეიძლებოდა ჩემს თავზე ასეთი ხმაურით ეფრინათ, პანიკამ თითქმის სრულიად ამიტანა და ის იყო ყვირილი უნდა დამეწყო, რომ უცებ STOP! ეს ხომ პატარა, საყვარელი და ჩემი ღამის კოშმარების ჰიბრიდია სახელად - დრონი.
რა თქმა უნდა მეგობრებთან მისვლისთანავე გავაზიარე ჩემი ისტორია და აღმოჩნდა, რომ ერთ-ერთი ჩემი მეგობარი დრონების როგორც თვითონ ამბობს მოყვარული, ჩემი აზრით კი ნამდვილი პროფესიონალი ყოფილა. სწორედ აქედან დაიწყო ჩემი დრონებისადმი სიყვარულიც. იმის მერე არა ერთხელ გადავუფრინე თბილისის ქუჩებს, და არა მხოლოდ მათ. თბილისის საზღვრებსაც გავცდი და ერთი რამ აღმოვაჩინე. აღმოვაჩინე, რომ დრონებმა სრულიად შეცვალეს ჩვენი მსოფლმხედველობა და მეტიც, დრონებმა შეცვალეს ის, თუ როგორ ვხედავთ და აღვიქვავთ სამყაროს: როგორ ვწყვიტავთ იმას, თუ რა მოვლენაა მნიშვნელოვანი და როგორ ვახდენთ ამ მოვლენის ჩვენებური რეალობის ასახვას სწორედ ამ პატარა და საყვარელი 'არსებების' დახმარებით.
"ფოტოგრაფია სულ მაინტერესებდა. ჯერ კიდევ ბავშვობიდან მახსოვს რაღაც კადრები, რომლებიც მხოლოდ მეხსიერებაში მაქვს შემონახული და მახსოვს, თუ როგორ ვოცნებობდი ამ კადრების სადმე აღბეჭდვა შემძლებოდა. მაშინ მხოლოდ 5 წლის ვიყავი და რა თქმა უნდა, წარმოდგენაც არ მქონდა ბევრი წლის შემდეგ ამ ბავშვურ ოცნებას თუ ავისრულებდი"-იცინის. "დრონებით ფოტოების გადაღება სულ უფრო პოპულარული გახდა და ამ წლის დასაწყისში, აი ზუსტად მაშინ, შექმნილი კოვიდ მდგომარეობის გამო, ყველამ ძალიან რომ მოვიწყინეთ, მე და ჩემმა მეგობარმა ვთქვით: რატომაც არა, მოდი ვცადოთ. მივიღეთ რამდენიმე რეკომენდაცია და ცოტა მეტი კვლევის ჩატარების შემდეგ, გადავწყვიტეთ DJI Mini 2-ის შეძენა. ქვემოთ განთავსებული ვიდეო ჩემი გადაღებულია. ჩემი ურბანული ცხოვრების წესის მიუხედავად, მიყვარს ბუნება, სივრცე და ყველა ის ფერი, რომელსაც სადღაც ქალაქისგან მოშორებით, ჩემი უკვე თანამგზავრი დრონით აღმოვაჩენ ხოლმე. ზოგჯერ ისეთი შეგრძნება მაქვს, რომ ის კი არა, მე თვითონ დავფრინავ.. მოკლედ, ადრენალინია.. ვისაც 'უფრენია', მიხვდება რასაც ვამბობ, ვისაც არა ვურჩევდი ჩვენს პატარა 'მფრინავების' კლუბს შემოუერთდეს." - გიორგი.
コメント